Porady prewencyjne

Żebractwo jedną z form handlu ludźmi

Okres letni to szczególny czas zagrożenia związanego z handlem ludźmi. Jedną z jego form jest także żebractwo, do którego żebrzący mogą być zmuszani przez inne osoby. Do tego procederu wykorzystywane są osoby w różnym wieku, zarówno dorośli, jak i dzieci. Dlatego funkcjonariusze apelują o bezzwłoczne powiadamianie Policji o sytuacjach, w których dochodzi do żebractwa.

Przeświadczenie, że handel ludźmi to czas przeszły i dotyczył czasów kolonializmu jest błędem. Mimo iż żyjemy w XXI wieku, handel ludźmi istnieje. Może on przybierać różne formy m. in. zmuszanie do niewolniczej pracy czy żebractwo. Ofiarami handlu ludźmi mogą być zarówno dorośli jak i nieletni, a nawet dzieci. Kobiety i mężczyźni.

O tym, że żebractwo może być jedną z form handlu ludźmi mówi art. 115 § 22 kodeksu karnego:

Handlem ludźmi jest werbowanie, transport, dostarczanie, przekazywanie, przechowywanie lub przyjmowanie osoby z zastosowaniem:

  1. przemocy lub groźby bezprawnej,

  2. uprowadzenia,

  3. podstępu,

  4. wprowadzenia w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania,

  5. nadużycia stosunku zależności, wykorzystania krytycznego położenia lub stanu bezradności,

  6. udzielenia albo przyjęcia korzyści majątkowej lub osobistej albo jej obietnicy osobie sprawującej opiekę lub nadzór nad inną osobą.

– w celu jej wykorzystania, nawet za jej zgodą, w szczególności w prostytucji, pornografii lub innych formach seksualnego wykorzystania, w pracy lub usługach o charakterze przymusowym, w żebractwie, w niewolnictwie lub innych formach wykorzystania poniżających godność człowieka albo w celu pozyskania komórek, tkanek lub narządów wbrew przepisom ustawy. Jeżeli zachowanie sprawcy dotyczy małoletniego, stanowi ono handel ludźmi, nawet gdy nie zostały użyte metody lub środki wymienione w pkt 1–6.

Odpowiedzialność karną za takie przestępstwa określa natomiast art. 189a § 1 kodeksu karnego: „Kto dopuszcza się handlu ludźmi, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3”.

Niestety sytuacje, w których widzimy osoby żebrzące na ulicy czy przed różnego rodzaju obiektami użyteczności publicznej (urzędami, przychodniami, kościołami) nie są odosobnione. Zdarza się, że osoby żebrzące nie robią tego z własnej woli. Są zmuszane do tego procederu różnymi sposobami (m.in. za pomocą gróźb karalnych).

Dlatego apelujemy, by w przypadku podejrzenia, że widziana przez nas osoba żebrząca jest do tego zmuszana, informować o tym fakcie Policję. Każdy taki sygnał zostanie przez nas sprawdzony.

Jednocześnie przypominamy, że w ustawodawstwie polskim kwestie odpowiedzialności karnej za żebranie oraz nakłanianie do żebrania regulują również przepisy Ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń.

Art. 58 § 1. Kto, mając środki egzystencji lub będąc zdolny do pracy, żebrze w miejscu publicznym, podlega karze ograniczenia wolności, grzywny do 1.500 złotych albo karze nagany.

§ 2. Kto żebrze w miejscu publicznym w sposób natarczywy lub oszukańczy, podlega karze aresztu albo ograniczenia wolności.

Art. 104. Kto skłania do żebrania małoletniego lub osobę bezradną albo pozostając w stosunku zależności od niego lub oddaną pod jego opiekę, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.


 

Powrót na górę strony